Karl Marx, pengasas fahaman Marxisme
BAHAGIAN KEDUA : MARXISME
Bab 1 : Pendahuluan
Bab 2 : Karl Marx
Bab 3 : Materialisme Dialektikal
Bab 4 : Undang-undang Perdebatan
Bab 5 : Sejarah Secara Materialisme
Bab 1 : Pendahuluan
Secara umumnya, kejayaan komunisme yang diasaskan oleh Karl Marx merujuk kepada sokongan padu oleh Zionis Antarabangsa. Sejarah telah membuktikan kebenaran ini berdasarkan siri-siri yang akan dibentangkan di sini.
Pada 1848, Karl Marx (1818-1883) mula mempromosikan beberapa buah fikirannya yang bersifat kontroversi. Antara kekuatan beliau untuk menguatkan fahamannya ialah :
1. Fasisme
Fahaman yang muncul di Itali pada 1922 yang meletakkan fahaman pemerintahan di bawah satu parti. Ia didokongi oleh Benito Mussolini (1883-1945). Beliau menjadi Perdana Menteri Itali pada 1922-1945.
2. Zionis
Gerakan untuk menubuhkan negara Israel, yang ditubuhkan oleh Theodor Herzl (1860-1904), pada akhir kurun ke 19. Zionis membantu tersebarnya Fahaman Marxisme dari aspek
3. Komunisme
Komunisme yang diasaskan menjadi paksi bagi Karl Marx. Antara fahaman yang menguasai dunia Komunisme ialah Leninisme, Stalinisme, Maoisme dan Trotskyisme. Kesemuanya hasil daripada Marxisme sendiri.
Pada 1883, berlakunya satu perhimpunan pemberontakan golongan pekerja yang bertujuan menyebarkan fahaman Marxisme, dengan bantuan dan sokongan daripada Zionisme. Ketika itu, Marxisme diterajui oleh Lenin (1870-1924) dan Stalin (1879-1953) yang merupakan tokoh Komunisme.
Pada 1893, Lenin (1870-1924) telah mengadakan satu perhimpunan gabungan fahaman Marxisme dan turut dihadiri ramai orang Yahudi di dalamnya.
Pada 1903, telah diadakan muktamar kesatuan di Roxell untuk menubuhkan Parti Pekerja yang mendokongi fahaman Marxisme.
Pada 1917, muncullah Kebangkitan Komunisme yang bermula di Rusia dan berkembang di seluruh dunia dengan begitu pesat.
Timbul persoalan, kenapa Zionisme turut sama dengan kebangkitan yang Komunisme?
1. Ini kerana Zionisme melihat bahawa peranan Komunisme berpotensi untuk memberi kekuatan kepada Zionis sendiri. Ini kerana Fahaman Anti Tuhan yang dicanangkan oleh Komunisme, membantu Zionisme untuk membina empayar Israel satu ketika nanti.
2. Juga untuk menjatuhkan agama-agama yang berpegang dengan tuhan, untuk menobatkan ketuanan Yahudi di dunia.
Bab 2 : Karl Marx
Karl Marx adalah pengasas fahaman Marxisime yang berpegang dengan dua asas, iaitu :
1. Materialisme Dialektikal (Dealectical Materialism/Maddiyah Jadaliyyah)
2. Materialisme Sejarah (Historical Materialism/Maddiyah Tarikhiyah)
Kedua-dua asas ini tertegak di atas menolak pegangan atau agama, dan mengingkari kewujudan Allah (Atheisme)
Beliau ketika zaman mudanya, telah mengenali nilai keagamaan dan kenikmatan daripada keimanan. Tetapi apakah sebab beliau menentang agama selepas itu? Ia berpunca kepada beberapa sebab, iaitu :
1. Faktor kemiskinan yang keterlaluan dan peluang pekerjaan yang terhad. Bahkan keperluannya untuk menampung keluarganya apatah lagi dengan pekerjaan bapanya. Bahkan, keluarga mereka dibelenggu dengan hutang yang banyak, dan ini menyebabkan tekanan yang kuat terhadap beliau.
2. Faktor warisan dan suasana yang memberi kesan. Beliau mewarisi kehinaan yang dilemparkan kepada bapanya, yang telah menukarkan agama daripada Yahudi kepada Kristian. Bahkan, kehidupan mereka ketika beragama Yahudi, sangat teruk, kongkongan dan mengalami tekanan kehidupan.
Antara perkara yang penting dalam sejarah beliau ialah ketika pengajian beliau di Universiti Humboldt, Berlin, Jerman setelah dipaksa oleh ayahnya. Tetapi di sana, beliau meminati bidang Falsafah walaupun bapanya tidak menyukainya.
Di sana juga, beliau banyak menerima pendidikan oleh pensyarah-pensyarah yang menghentam agama. Antara tenaga pengajar di situ ialah George Hegel (1770-1831) yang terkenal di zamannya.
Hasil didikan universiti ini, beliau telah menjadi seorang ahli Falsafah terkenal. Apatah lagi ketika di universiti, beliau telah menyertai kumpulan professor muda yang diberi nama Young Hegelians, yang diketuai oleh Bruno Bauer (1809-1882)
Bab 3 : Materialisme Dialektikal
Pengenalan
Secara umumnya, “dialektikal” bermaksud mengkaji satu kebenaran dengan cara perbincangan atau perdebatan. Manakala materialsime mengikut pandangan mereka ialah kewujudan yang pertama, dan tiada permulaan bagi kewujudannya. Iaitu, tiada istilah roh, akal, pengetahuan dan deria melainkan kesemua ini adalah hasil daripada material.
Mereka mengatakan juga bahawa semua kewujudan ini adalah material semata-mata. Dan kewujudan material ini mempunyai kewujudan objeknya tersendiri, iaitu terasing daripada pemikiran dan gambaran kemanusiaan. Maka, dengan ini Marxisme begitu mudah menolak kewujudan Allah SWT.
Suasana, warisan, kaedah fizik, kehidupan berpolitik, kemasyarakatan, ekonomi secara khusus dan sebagainya merupakan faktor yang menjadi kesan dalam kehidupan manusia. Tiada sebarang ruang untuk memilih dan bebas.
Mereka mengakui kewujudan akal dan kehendak, tetapi akal tidak mampu menguasai melainkan apa yang telah terjadi berdasarkan kejadian fizik pada material sahaja. Bahkan, kehendak pula tidak berkuasa untuk menembusi atau bercanggah dengan kesemulajadian material.
Material yang bersifat luaran, sistem ekonomi dan sebagainya merupakan kekuatan bagi materialisme, dan beliau berpegang dengan kesucian material, serta menganggap material adalah segala-galanya. Bahkan seseorang itu hendaklah meletakkan matlamat penyembahannya kepada masyarakat dan pemerintahan.
Istilah Penggunaan Dialektikal
Istilah ini telah digunakan oleh ahli-ahli Falsafah kuno antaranya :
1. Heroqlitis adalah orang yang mula-mula menggunakan istilah ini, dan menjadikannya sebagai istilah saintifik. Ia menggambarkan sebagai perubahan yang berterusan pada alam dan fizik.
2. Zenon menggunakan istilah ini sebagai penolakan terhadap pandangan yang salah dengan menggunakan cara perdebatan. Sehingga orang yang memberi pandangan yang salah itu mengakui kesalahan pandangannya sendiri.
3. Socrates menggunakan istilah ini sebagai penelitian terhadap definisi yang benar, dan menolak definisi yang tidak benar.
4. Plato pula menggunakan istilah ini sebagai hubungkait dengan praktikal kemuliaan dan nilai.
5. Aristotle menggunakan istilah ini sebagai penerimaan terhadap pembuktian yang dibina untuk menghasilkan keyakinan.
6. Bermula dari zaman kemunculan Stoicism, hinggalah akhir zaman pertengahan, istilah ini digunakan sebagai “perdebatan”.
7. Pada zaman baru pula, golongan Critisism yang didokongi oleh Immuel Kant menggunakan istilah ini sebagai pendedahan daripada keraguan.
8. Golongan Fasisime menggunakan istilah ini untuk melepaskan diri mereka daripada kongkongan gereja dengan kaedah perdebatan.
9. Ahli Falsafah German, George Hegel menggunakan istilah ini sebagai asas bagi pemikiran idealisme, untuk menyatakan kewujudan akal yang menjadi tempat wujudnya alam.
Daripada sini, kita dapat mengetahui bahawa Karl Marx mengambil istilah Dialektikal daripada George Hegel, kemudian menyonsangkannya. Hegel menggunakan istilah ini untuk menyatakan kewujudan Allah dan akal, tetapi Karl Marx telah mendakwa bahawa istilah yang digunakan oleh tok guru beliau sebagai salah.
Lalu, beliau mencipta penggunaan baru bagi Dialektikal, yang merujuk kepada perdebatan untuk merealisasikan pemikiran materialisme. Lalu terbentuklah istilah Materialisme Dialektikal. Beliau menggunakan method yang sama dengan Hegel, tetapi menterbalikkannya untuk menafikan kewujudan tuhan.
1. Ia dimulakan dengan “permasalahan”. Iaitu memastikan masalah yang ingin diperdebatkan.
2. Kemudian peringkat pertentangan atau penafian. Iaitu menafikan, atau mencari pertentangan terhadap permasalah tersebut.
3. Kemudian peringkat penggabungan atau penafian perkara yang dinafikan. Iaitu menggabungkan dua peringkat penafian untuk mengasilkan penafian bagi perkara yang dinafikan.
bersambung
Muhammad Mujahid bin Ir Haji Mohammad Fadzil
Fakulti Usuluddin, Jabatan Akidah dan Falsafah
Universiti al Azhar
0 comments:
Post a Comment